Terwijl de loodjes het zwaarst wegen voor Mams, gaat er een zucht van verlichting op bij zoon.
Zijn schoolverlaterskamp te Brunssum is op het regenachtige weer na een nooit te vergeten ervaring geworden. De kennismaking met zijn toekomstige life science klas en zijn nieuwe mentor is prettig verlopen, zodat in elk geval hij de grote veranderingen die op stapel staan met vertrouwen tegemoet ziet.
Na ontelbare repetities en pittige generales is de eerste officiële voorstelling van de musical van groep 8, Strafkamp, een feit én een succes geworden. Mams is ervan overtuigd dat ze aanstaande vrijdag, als ze, vanuit de zaal ( in plaats van van achter de coulissen) vol trots de escapades van Zoonlief en zijn klasgenootjes op het podium zit te kijken, ze ongetwijfeld de nodige traantjes zal wegpinken.
Nog anderhalve week te gaan voor het leven van alledag wordt verruild voor een welverdiende zomervakantie. Een dagelijks ritme dat zelfs ingebakken zit bij onze honden. Als Baas om kwart op zeven richting werk is vertrokken staan ze klokslag half 8 al klaar om Dochter uit te "zwaaien". Om vervolgens tot de conclusie te komen dat ze voor niets staan te blaffen. Dochter is er niet!
Want zij is deze week op schoolverlaterskamp in Zeeland. In een week waarin de zinderende hitte zelfs de kaarsen op onze verandatafel heeft doen smelten en bliksemend noodweer Nederland op de kop zet.
Dag handje in hand, "selluf"doen, struikelen over speelgoed, geitjes voeren, en schepjes in de zandbak.
Dag Maan-Roos-Vis, vriendjes over de vloer, leren fietsen zonder wieltjes en zwemles.
Dag communicantje, uitzwaaien bij de schoolreis.
Dag flippo en voetbalplaatjes mania, pokemon, anubis en nintendofreakjes.
En dag hulpouder zijn op de basisschool en samen lunchen tussen de middag.
Vooral afgelopen jaar lijkt wel voorbij te zijn gevlogen. Zoon, die de Cito eindtoets maar een makkie vond. Zijn eigen eitjes leerde bakken en daar een gewoonte van maakte op de woensdagmiddag. Dochterlief die disco avonden had en elke dag, zelfs bij 20 cm sneeuw niet wilde gebracht maar zelf op de fiets naar school toog. De spannende tijd van wachten op de uitslagen van toetsen en het wel of niet aangenomen worden als leerling op twee nieuwe scholen.
De kleren aan de waslijn die met de maand groter lijken te worden.
Een jaar waarin zowel Zoon als Dochter enorm zijn gegroeid. Letterlijk en Figuurlijk!!!
En Mams...tja...steeds een beetje minder nodig lijken te hebben.
Nog anderhalve week te gaan...
Voor Dochter staat nog het aanmeten van de kokskleding op het programma die ze nodig heeft om de richting Horeca in te gaan. En niet onbelangrijk; Haar eerste gala-avond.
De jurk hangt al klaar, de schoenen zijn uitgezocht en de komende woensdag zal ongetwijfeld in het teken staan van kapsels en mace-up. Zo'n echte moeder- dochterdag. Alhoewel Paps zich ook niet onbetuigd laat en een bijzonder vervoer heeft weten te regelen om op unieke wijze bij het Gala te arriveren.
Boeken moeten ingeleverd, adressen uitgewisseld, foto's gemaakt en kastjes uitgeruimd. En dan zal het de laatste schooldag zijn van 2010-2011.
Afscheid van het vertrouwde. Voor Dochter die, na 3 jaar begeleid leren, de overstap gaat maken naar het Regulier onderwijs. En Zoon en zijn klasgenoten die die dag zullen worden uitgezwaaid door de groepen 1 tot en met 7 van de Basisschool waar hij de afgelopen 8 jaar bijna dagelijks te vinden was.
Dat wordt ongetwijfeld emotioneel!
En na de zomervakantie gaat het leven van dit gezin met een "brugpieper"en een zestienjarige een geheel andere wending nemen. Gelukkig heeft Mams zeven weken om aan het idee te wennen.
Alle leerlingen van groep 8 BS Willibrordus Obbicht en klas 3 Dacapo Eysenhegge Sittard heel veel plezier gewenst op jullie nieuwe school en een fijne toekomst.
donderdag 30 juni 2011
woensdag 22 juni 2011
Een vreemde eend in de bijt
Ik zit hier met een stel piepende, simmende reuen op de achtergrond en een hoogloops teefje dat stoicijns schijnheilig zit te wezen in de bench.
Zelfs Dobby heeft het "virus"nu te pakken en is gestopt met eten... dus de chemische castratie doet zijn werk spijtig genoeg nog niet helemaal. Wel zien we grote veranderingen in de manier waarop de jongens met elkaar omgaan. Was het de afgelopen keren al tig keer raak geweest tussen hen omdat Dobby met snauwen en aanzetten tot een gevecht Nelson's machogedrag wenstte te ondermijnen, nu zien we hem als de Macho van zich laat horen, schoorvoetend achteruit stappen en een andere weg kiezen. Eigenlijk doet hij niet echt pogingen om bij Keshia te komen maar aan zijn zenuwachtig gelikkebaard te zien zijn ook zijn hormonen op hol geslagen.
Keshia maakte het helemaal bont gisteren.....
Dobby zat gewoon relaxed op de grote bank, wat op afstand met dochterlief te tutten, Keshia lag op de tweezitter. Opeens springt ze van die bank af..rent naar de bank van Dobby...klautert naast hem...maakt ze hoger en groter dan hem en gaat op een hele diepe eentonige manier tegen hem grommen. Dobby's gezicht sprak boekdelen! Hij wist zich gewoonweg geen raad met haar...
Helaas had Keshia het even verkeerd gepland want de afsluitingsles van de cursus behendigheid was deze week. En een hoogloops teefje meenemen naar een groep honden leek mij niet zo'n goed idee.
Even overleg gepleegd en toen kon ik toch meedoen met de laatste les ....
met de zwarte schapendoes Gimli van de instructeur. Deze probeerde dochterlief, die voor het fotografeer gebeuren was meegegaan, te overtuigen dat schapendoezen toch veel leuker zijn dan zo'n "wanna be " als onze Bearded Collies, maar MJ houdt vast aan haar eigen liefde voor..Shelties.
Dat schapendoezen net als Beardies blaffend enthousiast zijn om behendigheid te doen werd al snel duidelijk. Suus, Keshia's halfzusje wakkerde het vuurtje mee aan en dus zijn er ongetwijfeld een paar cursisten achteraf blij geweest met de rust thuis.
Net als Keshia is Gimli nog een beetje schuw voor de wip maar alle andere toestellen nam ze met het gemakje....dat wil zeggen als ik de aantrekkingskracht die baas had op haar kon ombuigen tot aandacht voor mij. Niet zo gemakkelijk want zelfs met mijn hand vol koekjes was het magnetisme toch af en toe sterker.
Met Keshia vaker veel eerder dan ik bij het einde van zo'n toestel als de kattenloop, was het lopen met Gimli echter gewoon een verademing.....ja...ik kon het bijhouden... toch voelde het net zo als met een beardie werken...zou dat het rasgevoel zijn???
Het was een beetje spijtig dat ik het seizoen niet met Keshia kon afsluiten maar het was echt heel leuk om met een andere hond dan die van jezelf te trainen.Maar volgend seizoen ga ik weer lekker met Keshia trainen en dan bij behendigheid 3.
Met het diploma op zak en een zak koekjes mee voor het thuisfront en een heleboel foto's gemaakt door MJ en mezelf gingen we weer huiswaarts waar dat stelletje beardiebatjes ons al opwachtte.
Zelfs Dobby heeft het "virus"nu te pakken en is gestopt met eten... dus de chemische castratie doet zijn werk spijtig genoeg nog niet helemaal. Wel zien we grote veranderingen in de manier waarop de jongens met elkaar omgaan. Was het de afgelopen keren al tig keer raak geweest tussen hen omdat Dobby met snauwen en aanzetten tot een gevecht Nelson's machogedrag wenstte te ondermijnen, nu zien we hem als de Macho van zich laat horen, schoorvoetend achteruit stappen en een andere weg kiezen. Eigenlijk doet hij niet echt pogingen om bij Keshia te komen maar aan zijn zenuwachtig gelikkebaard te zien zijn ook zijn hormonen op hol geslagen.
Keshia maakte het helemaal bont gisteren.....
Dobby zat gewoon relaxed op de grote bank, wat op afstand met dochterlief te tutten, Keshia lag op de tweezitter. Opeens springt ze van die bank af..rent naar de bank van Dobby...klautert naast hem...maakt ze hoger en groter dan hem en gaat op een hele diepe eentonige manier tegen hem grommen. Dobby's gezicht sprak boekdelen! Hij wist zich gewoonweg geen raad met haar...
Helaas had Keshia het even verkeerd gepland want de afsluitingsles van de cursus behendigheid was deze week. En een hoogloops teefje meenemen naar een groep honden leek mij niet zo'n goed idee.
Even overleg gepleegd en toen kon ik toch meedoen met de laatste les ....
met de zwarte schapendoes Gimli van de instructeur. Deze probeerde dochterlief, die voor het fotografeer gebeuren was meegegaan, te overtuigen dat schapendoezen toch veel leuker zijn dan zo'n "wanna be " als onze Bearded Collies, maar MJ houdt vast aan haar eigen liefde voor..Shelties.
Dat schapendoezen net als Beardies blaffend enthousiast zijn om behendigheid te doen werd al snel duidelijk. Suus, Keshia's halfzusje wakkerde het vuurtje mee aan en dus zijn er ongetwijfeld een paar cursisten achteraf blij geweest met de rust thuis.
Net als Keshia is Gimli nog een beetje schuw voor de wip maar alle andere toestellen nam ze met het gemakje....dat wil zeggen als ik de aantrekkingskracht die baas had op haar kon ombuigen tot aandacht voor mij. Niet zo gemakkelijk want zelfs met mijn hand vol koekjes was het magnetisme toch af en toe sterker.
Met Keshia vaker veel eerder dan ik bij het einde van zo'n toestel als de kattenloop, was het lopen met Gimli echter gewoon een verademing.....ja...ik kon het bijhouden... toch voelde het net zo als met een beardie werken...zou dat het rasgevoel zijn???
Het was een beetje spijtig dat ik het seizoen niet met Keshia kon afsluiten maar het was echt heel leuk om met een andere hond dan die van jezelf te trainen.Maar volgend seizoen ga ik weer lekker met Keshia trainen en dan bij behendigheid 3.
Met het diploma op zak en een zak koekjes mee voor het thuisfront en een heleboel foto's gemaakt door MJ en mezelf gingen we weer huiswaarts waar dat stelletje beardiebatjes ons al opwachtte.
donderdag 16 juni 2011
Roedel loops-je
Zo'n 4 weken geleden besloten we dat er iets moest gebeuren aan de situatie tussen de reuen in onze roedel. een situatie van een zwaar bewapende wapenstilstand waar bij het minste of geringste akkefietje als het net iets eerder door de deur zijn dan de ander al een tricker kon zijn voor het uit de hand lopen van de roedelvrede.
In overleg met onze Sittardse Dierenkliniek ( en na gedegen eigen research op het worldwideweb en de fora) besloten we er toch nog eens voor te kiezen Dobby chemisch te laten castreren, alhoewel de keer daarvoor het middel maar 6 weken had geholpen. Maar dit keer werd gekozen voor het implantaat Suprelorin van Virbac, dat na een inwerkperiode van 3 weken ongeveer tot 6 of meer maanden ( afhankelijk van grootte/gevoeligheid hond) werken zal. Een soort prikpil dus maar dan voor honden. Voor ons het beste alternatief voor de ouderwetse balletjes-eraf methode, waar we nog steeds bedenkingen over hebben.
De eerste paar dagen was Dobby een gedweëe hond, zo rustig dat we vraagtekens zetten bij de termijn van 3 weken voor het goedje eigenlijk effect zou moeten krijgen. Keshia was steeds Dobby aan het besnuffelen en had het de eerste dagen geregeld op hem voorzien, alsof ze de verandering in hem voelde.
Gelukkig hadden we ons goed voorbereid op de bijwerkingen waardoor we consequent konden reageren toen Dobby, aan het einde van de tweede week, plots een chagrijnige, grommende en snauwende hond werd, voor een kleine week ( zoals ook op de forums werd gezegd). Dus de reuen uiteen, Dobby apart eten geven om baknijd te voorkomen. Over de bijwerking dat de castratie er toe zou leiden dat Dobby dikker zou worden ( wat met zijn HD slecht is) hadden we ons voor niks zorgen gemaakt want meneer gaf zelf aan minder te willen eten ( van 4 mokjes naar 2,5-3 mokjes per dag)
We waren ons net begonnen af te vragen of het implantaat al zou werken, op een miniem verschil in de testikels, was het net alsof er niets gaande was bij het passeren van de 3e week, toen Keshia besloot een extra pittige testmethode in te zetten; en lekker loops te worden!
En nu weten we dus zo goed als zeker dat het implantaat, al is het nog niet helemaal in topvorm actief, zijn werk aan het doen is, want.....
Terwijl Nelson meteen is begonnen een machokant te laten zien die we nog niet kenden, is Dobby, de reu die normaal gesproken tegen elke boom plast, ruzie uitlokt met Nelson en andere reuen tijdens het uitlaten; zijn voerbak zelfs tegen het konijn beschermd met een hoop gegrom om vervolgens de inhoud te laten staan; en kompleet hotel de botel is van ons loopse teefje van de eerste tot de laatste dag ervan, voor zover wij kunnen zien zich wel bewust van Keshia's loopse aanwezigheid maar is de drang zich als macho te gedragen bij hem op een laag pitje gezet. het is zelfs zo dat hij Nelson's uitdagingen voor een gevecht, om wie Keshia mag "hebben"uit de weg gaat en liever de andere deur neemt of helemaal op zolder, op MJ's kamer in ale rust gaat liggen pitten.
Na alle vorige loopsheden, waarbij het aanpakken en tussenbeide komen van Dobby en Nelson om strijd te voorkomen orde van de dag is, is dit gewoon een verademing!!!
Alhoewel nu Nelson meent dat hij alles mag???!!!
En dus al voor straf in de kennel heeft moeten zitten omdat hij, om Keshia als zijn eigendom te markeren, zijn poot heeft opgelicht tegen mijn salontafel, een stoel en de hondenmand ( waar Keshia op dat moment in zat). hebben we dat weer!!!!!
wordt vervolgd
In overleg met onze Sittardse Dierenkliniek ( en na gedegen eigen research op het worldwideweb en de fora) besloten we er toch nog eens voor te kiezen Dobby chemisch te laten castreren, alhoewel de keer daarvoor het middel maar 6 weken had geholpen. Maar dit keer werd gekozen voor het implantaat Suprelorin van Virbac, dat na een inwerkperiode van 3 weken ongeveer tot 6 of meer maanden ( afhankelijk van grootte/gevoeligheid hond) werken zal. Een soort prikpil dus maar dan voor honden. Voor ons het beste alternatief voor de ouderwetse balletjes-eraf methode, waar we nog steeds bedenkingen over hebben.
De eerste paar dagen was Dobby een gedweëe hond, zo rustig dat we vraagtekens zetten bij de termijn van 3 weken voor het goedje eigenlijk effect zou moeten krijgen. Keshia was steeds Dobby aan het besnuffelen en had het de eerste dagen geregeld op hem voorzien, alsof ze de verandering in hem voelde.
Gelukkig hadden we ons goed voorbereid op de bijwerkingen waardoor we consequent konden reageren toen Dobby, aan het einde van de tweede week, plots een chagrijnige, grommende en snauwende hond werd, voor een kleine week ( zoals ook op de forums werd gezegd). Dus de reuen uiteen, Dobby apart eten geven om baknijd te voorkomen. Over de bijwerking dat de castratie er toe zou leiden dat Dobby dikker zou worden ( wat met zijn HD slecht is) hadden we ons voor niks zorgen gemaakt want meneer gaf zelf aan minder te willen eten ( van 4 mokjes naar 2,5-3 mokjes per dag)
We waren ons net begonnen af te vragen of het implantaat al zou werken, op een miniem verschil in de testikels, was het net alsof er niets gaande was bij het passeren van de 3e week, toen Keshia besloot een extra pittige testmethode in te zetten; en lekker loops te worden!
En nu weten we dus zo goed als zeker dat het implantaat, al is het nog niet helemaal in topvorm actief, zijn werk aan het doen is, want.....
Terwijl Nelson meteen is begonnen een machokant te laten zien die we nog niet kenden, is Dobby, de reu die normaal gesproken tegen elke boom plast, ruzie uitlokt met Nelson en andere reuen tijdens het uitlaten; zijn voerbak zelfs tegen het konijn beschermd met een hoop gegrom om vervolgens de inhoud te laten staan; en kompleet hotel de botel is van ons loopse teefje van de eerste tot de laatste dag ervan, voor zover wij kunnen zien zich wel bewust van Keshia's loopse aanwezigheid maar is de drang zich als macho te gedragen bij hem op een laag pitje gezet. het is zelfs zo dat hij Nelson's uitdagingen voor een gevecht, om wie Keshia mag "hebben"uit de weg gaat en liever de andere deur neemt of helemaal op zolder, op MJ's kamer in ale rust gaat liggen pitten.
Na alle vorige loopsheden, waarbij het aanpakken en tussenbeide komen van Dobby en Nelson om strijd te voorkomen orde van de dag is, is dit gewoon een verademing!!!
Alhoewel nu Nelson meent dat hij alles mag???!!!
En dus al voor straf in de kennel heeft moeten zitten omdat hij, om Keshia als zijn eigendom te markeren, zijn poot heeft opgelicht tegen mijn salontafel, een stoel en de hondenmand ( waar Keshia op dat moment in zat). hebben we dat weer!!!!!
wordt vervolgd
Vervangen en veranderen
Dit jaar staat bij ons een beetje in het teken van Vervanging en Verandering. Zo heeft ons wasmachine het begeven na tien jaar trouwe dienst. Niet dat er nu om getreurd werd, zeker niet nadat deze vervangen werd door een 11 kilo machine waar twee keer zoveel was tegelijk in kan en dus zowel tijd als water en energie bespaard. ( Alhoewel je wel meer tijd kwijt bent om de was op te hangen en te strijken, tja hoe zou dat nou kunnen?). Ook vervingen we de logge volvo voor een superhip smartje fortwo ( die de baas in huis heeft geclaimd trouwens, en nee niet de vrouwelijke...)
Ons huisje, waar we dit jaar alweer 6 jaar in wonen, is ook zo'n item waar verandering en vervanging troef is.
Dit voorjaar hebben we ( hopenlijk voor de komende tien jaar of zo) de achtertuin nog maar weer eens aangepakt en alle items erin aangepakt die de afgelopen jaren niet dat waren wat we ervan verwachten. Het ontwerp, van dezelfde hand als dit blog, had een aantal thema's; een tweede terras, groot genoeg voor het opzetzwembad, uitbreiding van de grasvlakte om te kunnen trainen met de honden en zo nu en dan wat sport en spel voor the family , een pergola voor clematissen, ruimte voor planten als hortensia's, leuke hoekjes en hergebruik waar mogelijk. En , eerlijk is eerlijk, de uitvoering lag ( met uitzondering van beplanten en decoreren) voor 90% bij manlief , het resultaat is zeer geslaagd te noemen. Omdat ons huis uit het eerste trimester van vorige eeuw stamt zijn we de afgelopen jaren in gedeeltes bezig geweest met het vervangen van de enkele beglazing door energiezuinig HR++ glas en meteen dan maar in kunststof uitvoering( dus milieu- en onderhoudsvriendelijk!). Dit voorjaar zijn de laatste drie grote ramen vervangen. Mochten jullie van plan zijn een zolderraam te gaan plaatsen dan adviseren wij jullie ook meteen een verduisteringsgordijn te nemen. Toen we vorig jaar het kunststof dakraam plaatsten dachten we dat niet nodig te hebben maar met de warmte van dit voorjaar bleek dat toch echt geen overbodige luxe. De temperatuur op zolder daalde maar liefst 6-10 graden, zodat MJ weer comfortabeler kon slapen.
Over slapen gesproken... in het kader van de vervanging ( mocht ook wel na pak-em-beet 10 jaar) besloten manlief en ik dit jaar dan ook maar te gaan kijken voor een matras.Met het idee dit matras op de oude te leggen moest dat dan een 160cm breed worden. Bij de winkel bleek op het bonell- matras dat wij wel wilden hebben toevallig een actie te lopen 1+ 1 gratis. Maar ja wat moesten wij nu met twee 160 cm matrassen.En de actie niet nemen zou idioot zijn want het matras kostte ruim 300 euri. Ja..zei de verkoper, ( zo bleek dus dat de actie eigenlijk alleen voor 1 persoons bedoeld was) hij kon op ons matras een korting geven van 20%. Alleen daar trapten wij dus niet in. Met in ons achterhoofd dat MJ's 90 cm matras eigenlijk ook aan vervanging toe was, probeerden we dat dus. Nou volgens de verkoper kon dat niet...dat moest de bedrijfsleider beslissen...goed dan stuur de bedrijfsleider maar... enne...na wat discussie...kon het dus wel. En zo kregen we het 90 cm matras a 180 euro en het 160-er samen voor de 300 euri. Leuk gedaan maar toen het vervoer naar huis. Het 90cm matras pastte, met wat duwwerk, gemakkelijk in de achterbak van de Peugeot partner, maar het 160 cm moest toch echt op het dak. Met touw door de raampjes en pas vastgebonden toen we beiden in de auto zaten en van weerskanten een hand door de raam om het matras nog wat vaster te houden gingen we op een voor de auto's achter ons, slakkegangetje vanuit de stad huiswaarts. De regen bleef gelukkig in de wolken tot we hadden uitgeladen maar de wind was bij tijd en wijle wel een vervelend punt. MAAR...we hebben het gered. Met zo erg de kramp in de vingers dat we nog geen koffie konden zetten kwamen we thuis. Beardie Dobby besloot ons daar nog even te pesten door telkens juist op die plaatsen te gaan liggen waar we langs moesten met de matrassen. Maar we slapen inmiddels prins en prinsesheerlijk op een superhoog bed.
Voor de rest van het eerste halfjaar 2011 staan er nog een paar grote veranderingen op stapel. De belangrijkste is wel dat deze mama straks geen kids meer heeft op de basisschool ( en het daar heel moeilijk mee heeft). Zoonlief is aangenomen op het Trevianum (Vwo) en in de life science stroming aldaar. En dochterlief heeft over twee weken haar eerste Gala-avond en vervolgt komend schooljaar haar Vmbo in de richting Horeca. Dat wordt na de zomervakantie twee broodtrommeltjes, twee x twee pakjes drinken, twee fietsen op de oprit........maar daar later meer over.
Ons huisje, waar we dit jaar alweer 6 jaar in wonen, is ook zo'n item waar verandering en vervanging troef is.
Dit voorjaar hebben we ( hopenlijk voor de komende tien jaar of zo) de achtertuin nog maar weer eens aangepakt en alle items erin aangepakt die de afgelopen jaren niet dat waren wat we ervan verwachten. Het ontwerp, van dezelfde hand als dit blog, had een aantal thema's; een tweede terras, groot genoeg voor het opzetzwembad, uitbreiding van de grasvlakte om te kunnen trainen met de honden en zo nu en dan wat sport en spel voor the family , een pergola voor clematissen, ruimte voor planten als hortensia's, leuke hoekjes en hergebruik waar mogelijk. En , eerlijk is eerlijk, de uitvoering lag ( met uitzondering van beplanten en decoreren) voor 90% bij manlief , het resultaat is zeer geslaagd te noemen. Omdat ons huis uit het eerste trimester van vorige eeuw stamt zijn we de afgelopen jaren in gedeeltes bezig geweest met het vervangen van de enkele beglazing door energiezuinig HR++ glas en meteen dan maar in kunststof uitvoering( dus milieu- en onderhoudsvriendelijk!). Dit voorjaar zijn de laatste drie grote ramen vervangen. Mochten jullie van plan zijn een zolderraam te gaan plaatsen dan adviseren wij jullie ook meteen een verduisteringsgordijn te nemen. Toen we vorig jaar het kunststof dakraam plaatsten dachten we dat niet nodig te hebben maar met de warmte van dit voorjaar bleek dat toch echt geen overbodige luxe. De temperatuur op zolder daalde maar liefst 6-10 graden, zodat MJ weer comfortabeler kon slapen.
Over slapen gesproken... in het kader van de vervanging ( mocht ook wel na pak-em-beet 10 jaar) besloten manlief en ik dit jaar dan ook maar te gaan kijken voor een matras.Met het idee dit matras op de oude te leggen moest dat dan een 160cm breed worden. Bij de winkel bleek op het bonell- matras dat wij wel wilden hebben toevallig een actie te lopen 1+ 1 gratis. Maar ja wat moesten wij nu met twee 160 cm matrassen.En de actie niet nemen zou idioot zijn want het matras kostte ruim 300 euri. Ja..zei de verkoper, ( zo bleek dus dat de actie eigenlijk alleen voor 1 persoons bedoeld was) hij kon op ons matras een korting geven van 20%. Alleen daar trapten wij dus niet in. Met in ons achterhoofd dat MJ's 90 cm matras eigenlijk ook aan vervanging toe was, probeerden we dat dus. Nou volgens de verkoper kon dat niet...dat moest de bedrijfsleider beslissen...goed dan stuur de bedrijfsleider maar... enne...na wat discussie...kon het dus wel. En zo kregen we het 90 cm matras a 180 euro en het 160-er samen voor de 300 euri. Leuk gedaan maar toen het vervoer naar huis. Het 90cm matras pastte, met wat duwwerk, gemakkelijk in de achterbak van de Peugeot partner, maar het 160 cm moest toch echt op het dak. Met touw door de raampjes en pas vastgebonden toen we beiden in de auto zaten en van weerskanten een hand door de raam om het matras nog wat vaster te houden gingen we op een voor de auto's achter ons, slakkegangetje vanuit de stad huiswaarts. De regen bleef gelukkig in de wolken tot we hadden uitgeladen maar de wind was bij tijd en wijle wel een vervelend punt. MAAR...we hebben het gered. Met zo erg de kramp in de vingers dat we nog geen koffie konden zetten kwamen we thuis. Beardie Dobby besloot ons daar nog even te pesten door telkens juist op die plaatsen te gaan liggen waar we langs moesten met de matrassen. Maar we slapen inmiddels prins en prinsesheerlijk op een superhoog bed.
Voor de rest van het eerste halfjaar 2011 staan er nog een paar grote veranderingen op stapel. De belangrijkste is wel dat deze mama straks geen kids meer heeft op de basisschool ( en het daar heel moeilijk mee heeft). Zoonlief is aangenomen op het Trevianum (Vwo) en in de life science stroming aldaar. En dochterlief heeft over twee weken haar eerste Gala-avond en vervolgt komend schooljaar haar Vmbo in de richting Horeca. Dat wordt na de zomervakantie twee broodtrommeltjes, twee x twee pakjes drinken, twee fietsen op de oprit........maar daar later meer over.
Abonneren op:
Posts (Atom)