Ik zit hier met een stel piepende, simmende reuen op de achtergrond en een hoogloops teefje dat stoicijns schijnheilig zit te wezen in de bench.
Zelfs Dobby heeft het "virus"nu te pakken en is gestopt met eten... dus de chemische castratie doet zijn werk spijtig genoeg nog niet helemaal. Wel zien we grote veranderingen in de manier waarop de jongens met elkaar omgaan. Was het de afgelopen keren al tig keer raak geweest tussen hen omdat Dobby met snauwen en aanzetten tot een gevecht Nelson's machogedrag wenstte te ondermijnen, nu zien we hem als de Macho van zich laat horen, schoorvoetend achteruit stappen en een andere weg kiezen. Eigenlijk doet hij niet echt pogingen om bij Keshia te komen maar aan zijn zenuwachtig gelikkebaard te zien zijn ook zijn hormonen op hol geslagen.
Keshia maakte het helemaal bont gisteren.....
Dobby zat gewoon relaxed op de grote bank, wat op afstand met dochterlief te tutten, Keshia lag op de tweezitter. Opeens springt ze van die bank af..rent naar de bank van Dobby...klautert naast hem...maakt ze hoger en groter dan hem en gaat op een hele diepe eentonige manier tegen hem grommen. Dobby's gezicht sprak boekdelen! Hij wist zich gewoonweg geen raad met haar...
Helaas had Keshia het even verkeerd gepland want de afsluitingsles van de cursus behendigheid was deze week. En een hoogloops teefje meenemen naar een groep honden leek mij niet zo'n goed idee.
Even overleg gepleegd en toen kon ik toch meedoen met de laatste les ....
met de zwarte schapendoes Gimli van de instructeur. Deze probeerde dochterlief, die voor het fotografeer gebeuren was meegegaan, te overtuigen dat schapendoezen toch veel leuker zijn dan zo'n "wanna be " als onze Bearded Collies, maar MJ houdt vast aan haar eigen liefde voor..Shelties.
Dat schapendoezen net als Beardies blaffend enthousiast zijn om behendigheid te doen werd al snel duidelijk. Suus, Keshia's halfzusje wakkerde het vuurtje mee aan en dus zijn er ongetwijfeld een paar cursisten achteraf blij geweest met de rust thuis.
Net als Keshia is Gimli nog een beetje schuw voor de wip maar alle andere toestellen nam ze met het gemakje....dat wil zeggen als ik de aantrekkingskracht die baas had op haar kon ombuigen tot aandacht voor mij. Niet zo gemakkelijk want zelfs met mijn hand vol koekjes was het magnetisme toch af en toe sterker.
Met Keshia vaker veel eerder dan ik bij het einde van zo'n toestel als de kattenloop, was het lopen met Gimli echter gewoon een verademing.....ja...ik kon het bijhouden... toch voelde het net zo als met een beardie werken...zou dat het rasgevoel zijn???
Het was een beetje spijtig dat ik het seizoen niet met Keshia kon afsluiten maar het was echt heel leuk om met een andere hond dan die van jezelf te trainen.Maar volgend seizoen ga ik weer lekker met Keshia trainen en dan bij behendigheid 3.
Met het diploma op zak en een zak koekjes mee voor het thuisfront en een heleboel foto's gemaakt door MJ en mezelf gingen we weer huiswaarts waar dat stelletje beardiebatjes ons al opwachtte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten