De heldere sterrenhemel van vannacht heeft plaatsgemaakt voor
de nog frisse ochtend.
De honden lopen met mij mee als we de stralen van de opkomende
zon volgen op weg naar de brons en goud gekleurde
bomenrij in de verte.
Rechts van me wordt bij elk interessant struikje een poot opgelicht
en voor mijn voeten volgt een hond gedreven een geurspoor..
De blauwgrijze hondendame, links naast me, loopt , kijkend naar de vogels in de lucht, pardoes
door een plas om erna een reeks van pootafdrukken te stempelen.
De warmte van het herfstzonnetje is voelbaar op mijn jas.
Ik snuif de geur op van koolzaad dat nu in de bloei staat. De
meeste velden zijn al omgespit. De oogst binnen. De grond klaar voor de winter.
Op een vergeten veld vol verdorde maispluimen na, dat nog wacht
tot de boer komt dorsen.
In een wei staan weer schaapjes. Veel wol hebben ze nog niet.
Maar de kalfjes van dit voorjaar zijn wel een stuk gegroeid.
We lopen het zandpad af om terug te keren naar de bewoonde wereld.
Als ik onder de boom op de hoek doorloop krijg ik spontaan een douche van dwarrelende
blaadjes. Ik vind t niet erg want de herfst ruikt altijd zo lekker.
Met de honden aangelijnd loop ik verder. Een voorbijgaande fietser
groet me en ik zwaai terug.
Thuisgekomen geef ik de dieren te eten en zet water op voor een
kop thee.
Als ik even later nip van de hete thee liggen mijn harige maatjes
al voor pampus. En ik voel me helemaal opgeladen.
Laat de dag maar beginnen!
Herfstmijmering ©️Elizabeth van Mulken-Keur 2022
Geen opmerkingen:
Een reactie posten