lente

Ha, het is weer lente. Heerlijk is het om s'morgens in alle vroegte, met een net opkomend daglicht, te genieten van de rust en de natuur, zonder het menselijk dagelijks lawaai. Gekwetter van vogeltjes, een mereltje huppelt tussen de struiken met een worm in de bek. Terwijl ik met Keshia relaxed wandel wordt de wereld wakker.
 Vanmorgen liep heel parmantig, gewoon over het pad waar we liepen, een egeltje langs, vast op zoek naar zijn ontbijt, en zich niet eens bewust van ons twee. Zelfs Keshia was zo verbaasd dat ze er niet eens achteraan wilde gaan. We vervolgen onze route stilzwijgend. S'morgens hoeven er geen commando's, slechts een blik of wink is genoeg om de goede richting uit te gaan.

Gisteravond was de tweede les behendigheid met Keshia. Het ziet er naar uit dat in de wintermaanden, toen de cursus even stil lag, Keshia zich het aangeleerde goed heeft laten bezinken. Al de eerste les was een enthousiast commando "paaltjes" voldoende om haar er door heen te sturen. Dat terwijl we de vorige cursus, mede vanwege vrouwtjes onvermogen om van de oude manier (in-uit met handgebaren) over te schakelen naar de nieuwe methode ( sturen door richting blokkeren met je voet, zullen we het maar noemen), nog regelmatig aan het stunten waren. Ook de cat, sprongen en tunnels zijn geen probleem voor onze blaffend enthousiaste beardie. Deze cursus wordt het nog wel werken aan de wip, die ze maar eng blijft vinden en het dak , die ze netjes neemt met raakvlakken als we er kort voor staan maar rennend van een afstandje gewoon het eerste raakvlak vergeet te raken, maar het lichtpuntje is dat ze de het laatste raakvlak wel perfect neemt.
Nu ook nog even werken aan het geblaf. Moeilijk want dit seizoen is er voldoende echo aanwezig. Haar bruine halfzusje Suus en diens zwarte vriendin Roos ( en hun bazin natuurlijk) zijn namelijk ook van de partij.

De kynologe in mijzelf is echter ook een beetje gefascineerd door een ras dat meedoet welke ik nog nooit had gezien of zelfs maar van gehoord. Het is een grote stevig gespierde,imposante hond met iets weg van een Rhodesian Ridgeback qua postuur, bruin gemeleerd ala een jachthond, donkere blaf, 1 blauw en 1 bruin oog. Volgens de eigenaar een canadees/amerikaanse veedrijvershond (koe/paard), dat niet in Nederland erkend is en waarvan er ook nog maar zo'n 25 in Nederland zijn. Deze kleur is niet standaard, er komen ook zwarte en bruine exemplaren voor. De Rasnaam; Catahoula

Enfin, na de wandeling zijn we weer thuis aangelandt. Een paar minuten later loopt ook baas binnen met de "mannen". Na het ontbijt wordt het lenteweer gebruikt om de was weer eens heerlijk in de tuin te laten droogwaaien. Zodra Nelson mij ziet lopen met de wasmand stapt hij in zijn rol van Beschermer van de Wasvrouw. Huppelend naast me op loopt hij mee naar de achtertuin en terwijl ik de was ophang ligt hij aan mijn voeten de boel in de gaten te houden. Meteen nadat ik zeg dat ik klaar ben, volgt er een vrolijke blaf waar mee hij Keshia stimuleert om even een partijtje te komen ravotten in het nog natte gras. Terwijl ze met zijn tweetjes bekvechten over een gevonden tak, waarbij Keshia het niet schuwt om die door middel van vieze standjes te veroveren, sta ik genietend, met mijn tweede kopje koffie van de dag toe te kijken.
Ik had gepland Keshia te kammen maar het wordt even wachten tot  ze droger is. Over een uurtje is het  lekker warm in de tuin en kan de achterdeur open. Ik weet nu al dat Dobby dan zich uitstrekt op de drempel om daar van het zonnetje te gaan genieten....
HA de lente is begonnen!!! Eindelijk!