dinsdag 30 november 2010

kruimel

Ons konijn kruimel is inmiddels al bejaard, wat slechter ter been en helaas in minderende gezondheid. Zijn ervaring met Bearded Collies begon met onze zwarte makker Misty. Kruimel woont in een kooi op de grond binnen. Maar de deksel ervan staat al sinds we hem hebben open. Vroeger waren we hem geregeld kwijt daardoor. Zijn favouriete spelletje was met Misty kuiten. Snel rondhuppen in de kamer, zoef langs diens neus in de hoop hem te porren tot een ravotspelletje. Waarbij hij uiteraard gebruik maakte van zijn kleine postuur om hem te slim af te zijn. En daar stond dan een blaffende beardie tegen de radiator van de cv te blaffen of verwoedde pogingen te doen om met zijn neus onder de bank te komen om vervolgens met een ietwat gewaagde zijwaartse sprong een  konijn te achtervolgen dat vanuit zijn schuilplaats als een speer onder de poten van de beardie door stormde op weg naar een volgende schuilplek die te groot was voor zijn dikke vriend. En was het die dikke dan gelukt om hem gevangen te nemen dan nestelde hij zich tussen diens voorpoten en werd er geknord van plezier als zijn vacht werd besnuffeld en belebberd door dat harige beardiebatje. Of die prettige ervaringen ertoe hebben geleid dat Kruimel dol is op zwarte beardies??
Ik weet het niet maar wat ik wel zie is de aantrekkingskracht die zwarte beardies en ons konijn op elkaar hebben. Zodra ons bejaarde konijn zijn kooi verlaat wordt hij gebodyquard whereever hij gaat. Niet door Misty want die is helaas naar de andere kant van de Regenboogbrug gegaan maar door onze zwarte lubbes Nelson. Alhoewel Nelson eigenlijk ook met hem wil spelen en daartoe wel eens subtiele tikjes richting dat bruine beestje met die lange oren doet, beseft hij ook dat dit beestje dat niet meer zo goed kan dus houdt hij het bij wat snuffelen en lebberen ( en het opeten van diens konijnedropjes). In een hoekje onder de tafel of de kast of in de grote bench die in de kamer staat, liggen de twee dan knus gezamelijk bijeen. Tot Kruimel, onder Nelsons begeleiding weer terug hupt naar zijn thuisbasis.

woensdag 17 november 2010

een nieuw huis voor freddy

Het werd de hoogste tijd dat er een nieuw huis werd geregeld voor Freddy, ons agarpornisvrouwtje. Sinds ze 5 jaar geleden is komen aanvliegen in de duiventil van opa, woonde ze in het huiske van onze voorgaande vogelvrienden een koppeltje parkieten. Om echt in rond te fladderen te klein en door haar vreselijk toegetakeld. Vooral de onderbak kon op de hoeken het zand niet meer binnen houden door haar knaagwerkzaamheden. Via het internet, toch wel fijn zo'n stukje media, een nieuw optrekje voor haar besteld en nog geen drie dagen later, gistermiddag kwam er een "kleine"doos met de duitse versie van de TNT ( die wel gewoon hun werk deden). Een kwestie van uitvouwen en in elkaar haken en voila....
Met grote interesse heeft freddy vanaf mijn hoofd en later vanaf haar oude kooi toegekeken hoe ondanks haar protesterend geschetter alle items uit haar oude stekje werden overgeheveld naar het nieuwe optrekje. Zeker toen haar voerbakje en drinkbakje ook vertrokken...
Maar na enige aanmoediging was ze toch nieuwsgierig genoeg om een kijkje te gaan nemen. Hoppend van stokje naar stokje zocht ze het dak op om vervolgens weer naar beneden te fladderen naar het nieuwe drinkbakje dat ik ook met water had gevuld en per direct door Freddy met veel bombarie bestempeld werd als poedelbad. In deze kooi gaat ze zich vast niet meer vervelen, schommelen, fladderen, hoppen, klauteren, daar is in dit vogelherenhuis genoeg plaats. En misschien komt er nog wel een vriendje bij, wie weet?

maandag 15 november 2010

Hell and fire

Vanmorgen was het raak.
Twee hitsige reuen lagen met elkaar in de clinch om een loops teefje in huis. Stoelen vlogen om, zoonlief sprong vanwege de schrik ( hij zat ernaast) zowat op de tafel naast zijn laptop en haren vlogen in het rond. Mijn gevloek en raakgeworpen schoenen schenen hen niet te deren en het duurde ruim tien minuten tot de strijd (voorlopig dan) beslist werd door de jongste reu die met zijn poten de rug van de ander omklemde. In de tussentijd waren het teefje en het jochie maar even naar buiten gevlucht.
 Na ze even te laten bedaren toch maar even een inspectie ronde voor wonden en kale plekken om helaas te ontdekken dat de jongste de oudste reu aardig heeft aangepakt en wel zo dat deze bij zijn linkeroog nu een splitsing in het onderooglid heeft. Omdat ook een DA geen oog kan tapen de boel goed schoongemaakt met gekookt water en maar hopen dat het nog vanzelf weer aaneen groeit. Gelukkig heeft het oog zelf geen schade opgelopen.Al moest de jongste zijn poten uitgebreid likken na de strijd, hij heeft, tenminste voor zover ik kon bekijken, alleen maar wat haren verloren.
Omdat ik de ochtend weg moest maar een tweede bench in de kamer geplaatst. Ons meisje gaat namelijk altijd al in een bench als we niet thuis zijn en een van de reuen opsluiten bij haar nu ze loops is leek me ook niet  zo verstandig!
In de tweede bench mocht de aanstichter van het geweld gaan vertoeven tijdens mijn afwezigheid. Iets wat hij niet erg leek te vinden nu hij toch zijn punt weer duidelijk heeft kunnen maken. Het gaat gezellig worden de komende week met reuen die veelvuldig in een bench of onze kennelruimten mogen vertoeven.
Niet zo handig van ons meiske om loops te worden in een hectische tijd met zoonlief's 12e verjaardag aanstaande vrijdag, Sinterklaas weer in het land en de drukke decembermaand voor de deur. Maar we zullen het wel overleven, denk ik!

maandag 1 november 2010

herfst

Na een week met de griep op de bank dit weekend toch naar de tweede lesdag van E&B geweest. Een interessante film genaamd Gait bekeken en weer een aantal honden "gekeurd" Voor het eerst moesten we van de laatste hond een verslag maken als huiswerk. Ben benieuwd naar hoe goed of slecht ik het er van heb gebracht. Ons Limburgers zijn maar gaan carpoolen en dat was een stuk leuker dan 2 uur alleen rijden.
Ook dit weekend naar Meerlo waar een handjevol Beardies was ingeschreven voor de show. Dhr.Wieldraaijer keurde het ras. Ik had Seagull Stardust, oftewel onze Nelson, mee. Zijn eerste showervaring als half jaar oude pup deed hij nl.ook op bij deze keurmeester.Nu met vier jaar kreeg hij in de open klasse een 1U/exc. Het was een gezellige dag zeker ook omdat  mijn dwergtekkelige vriendinnetjes en hun baasjes ook daar waren. Leuk was ook dat de basset en zijn vrouwtje, die ik  bij de clubmatch van KC Geleen ontmoette, een gewillig "slachtoffer"was voor eerst deze en  toevallig later nog voor een tweede E&B cursiste.Thuis waren we voor de herfstvakantie ( en de griep) van start gegaan met de opknapbeurt van de gang.Echt zo'n ondergeschoven kindje bij een nieuw thuis.De honden vinden het maar niks. Het stinkt ( de verf), getuige de opgetrokken snuivende neuzen en opeens mag je niet meer op je favouriete hangplek op de trap liggen...Nee buiten dat is pas leuk.Lekker knagen op de takjes die van de notenboom in de tuin zijn gevallen of alvast vrouwtje helpen met de komende snoeibeurt van de hortensia. Af en toe sjouwt er eentje rond met een nog verdwaalde walnoot in zijn bek, triomfantelijk zijn "prooi"bewakend. Het is herfst en dat is weer tijd voor gekleurde bladeren, een heerlijke boslucht, appeltaarten en bijna...pepernoten! mmmmm