De laatste tijd ga ik me verwant voelen met de "foute"clown uit Bassie en Adriaan. In elk geval met zijn motto; "ik heb ook altijd wat".
Terwijl in huis na talloze schoonmaakrondes toch nog het stof blijft neerdwarrelen als gevolg van een ietwat rigoureuse verbouwing,( daar in een volgend blog meer over), zoonlief als gevolg van migraine ziek door mams van school moest opgehaald, werd het ook nog een bezoekje aan de dierenarts voor Dobby.
Onze stoere bink was afgelopen weekend in zijn enthousiasme voor het machinelawaai van de opritleggers van onze overburen tegen het ijzeren hek van onze oprit gesprongen. Geen probleem normaal, zij het dan, dat deze keer er een "wiiiiieeep"van pijn opvolgde. In de veronderstelling dat hij zijn heup weer wat had verdraaid wezen kijken maar meneer zat gewoon voor het hek.
Echter bleek een uur later dat er toch wat anders was, een manke rechtervoorpoot. Vastblijven hangen tussen de spijlen van het hek? Op een punt ervan gesprongen? Verkeerd terug op de grond terecht gekomen? Helaas niet gezien..
Controleren leverde me een flinke knauw op in mijn arm toen ik dus blijkelijk het juiste pijnlijke stukje aanraakte. Omdat ik geen uitstekende botjes , vreemde of bungelende verbuigingen voelde ging ik met mijn EHBO kennis maar uit van een flinke kneuzing van zijn pols.
Vanmorgen, inmiddels drie dagen verder, met puppy wandelingetjes voor onze volwassen kanjer, trappen lopen verbod en veel rust vond ik het toch niet goed aan het genezen. Hij houdt zijn pootje van de grond af bij het zitten, het ligt iets gebogen naast zijn andere rechtgestrekte voorpoot bij het liggen en hij gebruikte zijn "elleboog"om zich op de bank te hijsen.
Toch maar naar de Dierenarts in Born. Alvast de muilkorf omgedaan thuis en dat was maar goed ook want hij zou zo de DA aangevlogen zijn van de pijn.... Allereerst bleek meneertje Dobbermans koorts te hebben 39,4 graden, iets wat volgens de expert in deze, eerder door een ontsteking als door een opwinding veroorzaakt wordt. Vervolgens bleek het pijnlijke zich te concentreren rondom de handwortelbeentjes aan de onderzijde van zijn polsgewricht. Ook de DA gaat ervan uit dat de peesjes en bandjes ertussen zwaargekneusd zijn. Dobby krijgt twee spuiten, een pijnstiller en i.v.m. de koorts ook een antibioticaatje.
Meteen van de gelegenheid , toch al de muilkorf om, gebruik gemaakt om zijn heupen te laten controleren omdat hij daar de laatste tijd ook meer last van heeft. En ja..helaas..de HD-D is niet meer alleen de uitslag van een röntgenonderzoek door de RvB, maar ook nu "zichtbaar" aan zijn lijf te constateren door de DA. Gelukkig weet ik van Misty destijds dat er genoeg pijnstilling voor mogelijk is als de tijd daar is maar 6 jaar blijft jong.
Nu eerst maar zijn pols laten genezen. Van de dierenarts krijgt hij voor een week amoxoral en carporal mee. Verder geen enkele belasting en kleine rondjes wandelen.Als het rondom het weekend nog niet aan de beterende hand is ( de gehele kneuzing genezen duurt net als bij ons een paar weken) dan moeten we toch terugkomen voor een rontgenfoto.Vooralsnog lijkt dat gelukkig niet nodig!
Ach ja "ik heb ook altijd wat".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten