Dat ons huishouden door mams draaiend wordt gehouden bleek de afgelopen twee weken alweer toen zij, geveld door de tweede keer griep binnen nauwelijks een maand, de touwtjes uit handen moest geven.
Juist in die periode besloot er ook nog zeer slecht nieuws uit de financiële hoek te komen. De buitenlandse bazen, hebben besloten, de enige auto-fabriek, die Nederland rijk is, per 1 januari 2013 te sluiten, met als gevolg dat ook Husband, daar nu al ruim 25,5 jaar werkzaam op de nominatie staat voor een WW-uitkering.
In de media moest de aangekondigde sluiting opbotsen tegen de hollandse hype die "mogelijke elfstedentocht" heette en opeens blijken de politici de A2 richting Limburg weer te hebben gevonden, na diezelfde A2 een tiental jaar geleden zo hard mogelijk te zijn opgereden richting Holland.
Ware het niet dat de Limburgers zich geen illusie maken, dat dit ook nog iets zal uitmaken. Wat betekenen politiek gezien nu 1500 rechtstreekse werklozen en die paar honderd van aanverwante bedrijven?
Iedereen hoeft maar om zich heen te kijken om te zien dat waar de regering zich heeft uit teruggetrokken voor de zogeheten "gunstigere marktwerking" of het wel even zou oplossen, exact het tegengestelde effect is opgetreden (denk maar eens aan de Zorg, NS, TNT....) "t is beter geld aan de Grieken geven dan aan de eigen Nederlandse bevolking, toch???"
Tja als je ziek bent heb je natuurlijk tijd genoeg om gefrustreerd te raken over zulke dingen.
Na de nodige doemscenario's over het opgeven van je thuis, rondkomen met minder (dan je nu al hebt), terwijl er juist in 2013 extra kosten komen voor collegegeld en 18+ ( dochter) zorgpremie, en zelfs visioenen over droog brood eten en gebroken relaties, kwam gelukkig ook het besef dat we nog bijna een heel jaar voor de boeg hebben om alles op een rijtje te zetten, te budgetteren, te vergelijken en te consuminderen waar kan, om anders te leren omgaan met wat we hebben.
En vooral om alle mogelijkheden en kansen van (nieuw) werk en inkomen te onderzoeken en uit te voeren.
Maar zeker ook te blijven hopen op die hele kleine kans dat er een nieuwe producent, voor wat ook, opduikt om de fabriek én al zijn medewerkers te behouden.
In de provincie die het meeste te maken heeft met vergrijzing, is de mogelijkheid tot werk toch wel éen van de vereisten om te voorkomen dat de "jeugd" wegtrekt naar betere economische oorden, én Limburg de provincie van sociale uitkeringen wordt...Zouden politici nu niet zo denken??
En wat betreft dit gezin; we laten ons niet kisten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten