Déja vu

Afgelopen week werd het weer eens tijd om de voorraad hondenvoer aan te vullen. Op weg dus naar mijn adresje in Maaseik, net over de grens in België.
Vooral geliefd bij duivenhouders uit alle windstreken, wat regelmatig resulteert in een lange rij voor de kassa, en dus niet geschikt voor zij die thuishoren in de categorie "klagers" bij de Aldi. Er is namelijk altijd tijd voor advies, een praatje of het exact berekenen van een benodigde hoeveelheid.
Met maar 15 kilo hondenvoer voel je je wel vaak nietig tussen karladingen vol met duivenvoer..het zij dat het wel regelmatig resulteert in een kreet tegen degene achter de kassa ;" daon dat maedje efkes eerjst ".
Uiteraard hoor je mij dan niet klagen...een simpel dankjewel is snel gezegd.
Dus op weg langs Illikhoven, het gehuchtje waar we geregeld op zondag een heerlijk "Nostalgisch" ijsje gaan eten, tot bij de bocht in de weg waar het dijkpad de doorgaande weg kruist....

Hier gebeurde het de vorige keer, manlief en ik op weg naar mijn ouders, vol op de rem voor een auto die midden op de weg stilstaat. Manlief begint al  vloekend aan een inhaalmanoeuvre tot ik in het veld ernaast een meute paarden zie staan, die helemaal niet thuishoren in een knollenveld.We zetten ook onze auto aan de kant van de weg met de alarmlichten aan. De man in de plots gestopte auto hangt al aan de lijn met 112 om de situatie uit te leggen.

Alsof de, inmiddels getelde, acht paarden in het veld daar weet van krijgen pakken ze zich twee na twee op en met een kleinere zwartbruine en een witte ( schimmel denk ik) paard als voorgangers beginnen ze op het fietspad  richting de rotonde Roosteren-Maaseik-A2 te stormen.
Instinctief springen we in de auto en rijden achter de paarden aan om in elk geval een poging te wagen de paarden en automobilisten te behoeden voor ongelukken op die rotonde. Ze rennen zo snel dat we grote moeite hebben ze bij te houden, laat staan dat inhalen een optie is. Plots zie ik dat de voorste twee paarden van het fietspad afwijken naar links en door snel te remmen kunnen we een botsing met onze auto voorkomen.
Er zit niets anders op dan ze te laten gaan in de hoop dat ze zich begeven naar het weiland dat links van de weg achter de  carwash-uitrit van het tankstation ligt.
Helaas was die hoop meteen vergeefs.. Ze besluiten tot stilstand te komen op de betegeling achter de gebouwen.

We zetten de auto met alarmlichten op de weg. Manlief gaat lopend richting de paarden, die zich ondertussen steeds dichter naar het gebouw begeven.
De man die 112 belde, rijdt zijn auto via de rotonde op het terrein van het tankstation en blokkeert  zelf aldaar de entree van de carwash en chartert een kleine vrachtwagen om de doorgang tussen de gebouwen te blokkeren om zo te voorkomen  dat de paarden via het tankstation plots de gevaarlijke kruising op rennen.
Er blijkt  echter geen mogelijkheid voor de mannen te zijn om omstuimige paarden naar een veiligere plek te begeleiden daar geen enkel paard ook maar een halster draagt, dus proberen ze ze maar in elk geval bij elkaar te houden.

Met de hulp van een dorpsgenote, die vanaf richting Maaseik aan kwam gereden en manlief  herkende, en die op de tegenliggende weghelft de auto met alarmlichten zet, proberen wij dames het passerende verkeer tot langzaam rijden te manen, want we weten niet of de paarden zich toch weer plots zullen oppakken om wederom er vandoor te gaan.
Veel automobilisten doen dat uit instinct of na een korte vraag waarom; op die enkeling na die schijt heeft aan dieren, zoals een motorrijder die bewust met nog meer motorbombarie verder rijdt ( tja dat staaft alleen mijn mening over..).
Ik bel nogmaals 112. ja ze hadden een melding in Maastricht gekregen maar wisten niet precies waar het was.. na de nodige uitleg zouden ze zo spoedig mogelijk komen.

Vanuit de richting Illikhoven zien we dan twee meiden op paarden arriveren... helaas kunnen zij zonder extra materiaal ook niet veel bereiken met de paarden. Wachten is op de baas van de manege, 2 kilometer verderop, die kort daarop arriveert. Het duurt nog zeker zo'n 20 minuten voordat alle paarden, enigszins tot rust gemaand zijn, aangelijnd mee kunnen gevoerd terug naar de manege, tussen de auto's door overstekend, via het fietspad langs de weg.
De zwart-bruine voorganger, die een jonge hengst blijkt te zijn, is de boosdoener.
Hij heeft het hek van de manegeweide vernield en de anderen meegelokt. Ook aan de halster laat hij zich niet gewillig terugvoeren naar zijn "gevangenschap". De meiden op de paarden hebben er hun handen letterlijk aan vol.
Als de baas van de manege met twee bruine paarden aan de hand de weg oversteekt, vertelt hij dat een van de twee merries die hij vastheeft ook nog hoogzwanger is.

Nadat alle paarden en begeleiders zijn overgestoken naar het fietspad wacht ons nog even het verkeer op gang helpen voor we ook zelf in de auto kunnen stappen en  onze weg vervolgen.
Op de rotonde komt net een politie-auto met twee agenten aanrijden van rechts. We gebaren hen ons even te volgen naar de ventweg bij Roosteren. Dat doen ze enigszins verbaasd. We stellen ze op de hoogte van het gebeuren met de paarden en dat ze allemaal veilig op weg terug zijn naar de manege.
Tja niet alleen kwam de politie pas na een half uur opdagen, we vroegen ons ook wel af wat twee agenten hadden willen uitrichten met die acht losgebroken paarden...
Gelukkig is het goed afgelopen maar ik moet er niet aandenken wat er had kunnen gebeuren!

Al met al kwamen we stuk later dan gepland aan bij mijn ouders, maar aan gespreksstof hadden we natuurlijk niets te kort.