Operatie Startrek

Na een paar dagen "quarantaine" werd het tijd om de kooien van Seven en Spock te verschonen. Meteen het besluit genomen om te kijken of Seven bij Spock in de kooi wil wonen. Door de tralies heen bleken de twee al een vertrouwelijke band te hebben opgebouwd. Spock voedt haar door de spijltjes heen en s'avonds zaten ze beiden in hun eigen kooi op de stokken van gelijke hoogte "tegen elkaar" aan te slapen. Eerst moest Spock's kooi schoon en erna een beetje aangepast aan een comfortabel huisje voor Samen. De extra set voederbakjes ook bevestigd en gevuld. Een oudere stok vervangen en de rest, met Spock gewoon nog in de kooi, wat verplaatst zodat ze meer fladderruimte hebben. Tja en toen moest het vangen van Seven gaan gebeuren. Omdat ik nog steeds niet weet of ze zou bijten maar een zachte handschoen aangetrokken en daarmee de kooi in. Uiteraard alle ramen, deuren en gordijnen gesloten zodat wanneer ze toch zou ontsnappen ze niet weg of tegen het raam kon vliegen. Na flink wat wild gefladder ging ze, iets rustiger, op de bodem van de kooi zitten en kon ik haar zachtjes vastpakken.Spock blies vanuit zijn kooi woest tegen me. Eenmaal in mijn hand liet ze zich gewillig door het deurtje van Spock's huis zetten waar ze direct naar de nok van de kooi vloog. Spock schetterde en zij schetterde terug. Even ging Spock zenuwachtig zitten krabben aan zijn hoofd, zoals hij ook wel eens in Freddy's buurt deed maar als hij links ging ging Seven ook links en klom hij omlaag dan volgde ze hem.

Toen ze besloot eens te landen op "zijn" schommel werd het even hel in de tent. Hij schreeuwde zo hard op zijn agapornisch dat de valkjes vanuit het andere deel van de woonkamer zich er ook mee gingen bemoeien.

Seven, echter, trok zich niets aan van zijn woest geschreeuw en ging op haar gemakje op de kop hangen aan zijn schommel om vervolgens via de touwstok eronder weer naast hem te gaan zitten. In spanning keek ik toe, zou Spock toe laten dat Seven uit zijn voerbak zou eten en andersom. Maar al snel werd duidelijk dat eten geen probleem was. Er werd gegeten uit een "eigen" bakje en daarna gemoedelijk gedeeld. Erna nam Seven een duik in de waterbad om er als prehistorische karakitus vervolgens uit te zien. Zoon, die met vriend, even een kijkje kwam nemen, schrok want het rode vachtje van Seven leek door al dat water wel bloedrood.

Voor het eerst sinds we Spock bij ons hebben wonen zagen we hem ook een douche nemen in z'n waterbak en zo zaten een paar minuten later twee agaporniden, met een nat verenpak, maar geheel tevreden, samen op een stok in hun nieuwe gezamenlijke thuis. Niet veel later zag ik ze elkaar de vacht verzorgen.

Natuurlijk worden ze de komende paar dagen even in de gaten gehouden of alles goed blijft gaan maar voor 99% is operatie Startrek geslaagd!