Puppypret

Aan het genieten van onze kleine pup.Nienke is begonnen met "toverballen". Als eerste met een "witte"punt midden op de staart is het lichtgrijs nu overal aan het "uitspringen". Als ze je aankijkt, zie je een uiltje met lichtgrijze haren rondom de ogen, het lijkt net of ze sokjes aan heeft, met lichtgekleurde hieltjes en her en der zie je onder de donkergrijze haren lichtere "uitspringen". Zo leuk om er elke dag weer nieuwe lichtgrijze plukjes te ontdekken, ben benieuwd of we met kerstmis dit jaar een sneeuwwitte hond hebben.

Na de eerste onwennigheid van een kleine pup in de roedel beginnen de volwassen beardies nu langzaam te ontdooien. Nelson had zich natuurlijk al vanaf het eerste uur opgeworpen als haar mentor, maar ook Keshia wordt door Nienke inmiddels als "juf"gezien. Vooral nu we samen wandelen overdag. Gisteren nog bleek dat Keshia's instinct op een puppy te beschermen groter was dan haar eigen ( bijna overwonnen) angst voor vrachtwagens toen ze, om Nienke te beschermen voor een bestelbus, die op de weg langs het grasveldje waar Nienke stond kwam langsrijden, tussen Nienke en de weg in ging staan.Wel geeft Keshia duidelijk aan dat ze niet wil dat Nienke aan haar positie toornt dus hoop ik maar dat dit ook in de puberteit duidelijk blijft voor dat kleine duivelinnetje.

Helaas doet Nienke ook alle niet zo mooie dingen na, zoals staan blaffen ( keffen nu nog) als we uitgaan en als het bijna etenstijd is zit er nu niet 1 zwarte reu kwijlend bij de aanrecht maar ernaast een klein hummeltje, slijmballerige blikken werpend op je.
Ook de gewoonte van Baas om de jongens s'ochtends bij het ontbijt een boterham te geven is door Nienke opgepikt, dus zit er nu tussen die twee stoere macho's zodra de broodzak knispert een heel klein meisje ook te wachten op haar, nog klein, stukje brood. De andere dame volgt altijd pas, als ze is uitgeslapen en zoals het een prinses betaamt wil zij geen droog brood, wel graag MET boter, Baas!

Tot voor kort waren de volwassen Beardies van mening dat ze niet met -dat kleine ding- wensten te spelen, hoe zeer Nienke ook haar best deed om ze te paaien tot. Gelukkig zijn er onderweg met wandelen altijd wel hondjes die willen spelen, vooral een klein bruin volwassen hondje vind Nienke net zo interessant als Nienke haar.
Omdat Nienke echter van mening is dat alles dat net zo groot is of kleiner dan haar ook een pup is en dus kan spelen, komen we soms wel in onverwachte situaties terecht. Bijvoorbeeld als we het bijna 19 jarige Jack Russel teefje ( de originele kleine soort) tegenkomen, die helaas niet meer zo goed ter been is. Gelukkig heeft ze na de eerste opwinding wel door dat respect gewenst is. Ook de puppies op de les en de berner sennen pup van Vrouwtjes Broer mogen zich tot haar speelkameraadjes rekenen.

Volgen is een issue waar we hard aan moeten gaan werken thuis en op de cursus want afgeleid door alle indrukken springt mejuffrouw van hot naar her.En doet ze het wel goed dan is er het probleem dat haar belonen betekent dat ze dan direct weer huppelt, in de riem bijt of iets anders doet wat niet hoort.Maar de eerste les had ze wel gelijk door dat het de bedoeling was bij het bakje om down te gaan. het bakje om straks plaats mee aan te leren op afstand. Frappant is dat Nienke bij iets leren de blackboxmethode volgt en uitprobeert te vinden wat het goede is dat gevraagd wordt.Nog een lange weg te gaan maar we komen er vast en zeker.

Maar terug naar grote beardies, kleine pup.... Dobby, onze oudste van 8 jaar, heeft de eerste weken Nienke volledig genegeerd en gromde regelmatig als ze in zijn buurt kwam. Blijkbaar heeft haar meisjesachtig charme zijn doel nu bereikt want sinds een kleine week worden er voorzichtige toenaderingen gedaan. Misschien dat het ook heeft geholpen dat nu die eigenwijze reu met dat kleine hummeltje s'avonds samen de laatste wandeling doen..?

Nienke die dol is op een balletje speelt graag een spelletje ermee met Baas. Dobby, ook een balletjesfreak, had de bal gehoord en kwam hem in eerste instantie afpikken van Nienke. Zij aan de andere kant liet dat niet op zich zitten en ging al keffend de aanval in. Baas nam toen, heel verstandig, een tweede bal erbij en gooide deze zo dat ze allebei eentje konden halen. Als ze hem in de bek hadden, liepen de twee opzettelijk rakelings en grommend langs elkaar door om elkaar te provoceren en te laten zien dat ze een speeltje hadden.
Net twee peuters , die niet met en ook niet zonder elkaar spelen met hetzelfde.

Sinds dat moment mag Nienke bij Dobby in de buurt, ze wordt niet meer weggesnauwd als hij met Vrouwtje het ochtend knuffelritueel heeft, maar mag er bij. Ze liggen samen op de bank.

En eergisteravond; Dobby ligt tussen bank en tafel te slapen, Nienke komt aan en gaat langs de andere kant van de tafel liggen...heel stiekem tikt ze Dobby aan, hij doet eerst of hij haar niet ziet maar als ze wegkijkt snuffelt hij gauw aan haar hoofdje.Dan tikt hij met een poot haar "per ongeluk"aan, zij snuffelt aan zijn bek..en zo gaat dat om en om een tijdje door, heel subtiel. Dan ineens wordt het aantikken wat pittiger en Nienke springt in de uitdaaghouding, gebogen door de voorpoten..in stilte daagt ze hem uit en Dobby gaat zelfs op zijn rug liggen om met haar te kunnen tuttelen...we hebben in alleen maar genietend toegekeken.Tot vanuit het niets het hek van de dam was en een grote bruine en een kleine blauwe beardie door de kamer raceten. Nienke wel nog een beetje de bescherming van de meubels opzoekend vanwege het aanstormend grote geweld.
Maar wat Fantastisch!

Met de dagen die voorbij gaan zie je de twee samen steeds meer toenadering zoeken om met elkaar te kuiten en lummelen. Samen in de mand bijvoorbeeld;

Keshia is soms wat jaloers en dat merk je dan doordat ze probeert Dobby te corrigeren in zijn speelsheid naar Nienke maar beiden trekken zich er (gelukkig) niets van aan dus gaat Keshia dan maar op de bank naar ze liggen kijken.
Nelson vind het allemaal prima als zijn protegé maar niet in "gevaar"komt...

Tja! En na het spelen gaat een koekje van vrouwtje er wel in hoor!