In afwachting

En dan is het zover...
Ons blauwe Beardiemeisje heeft besloten onze bruine dame te volgen in de loopsheid
en dus gaat er na vele jaren dromen, pedigrees uitpluizen en heel veel leerzame kynologische en beardie/hondse momenten de hoop gloeien dat we misschien nu wel een nestje,  het eerste nestje bij At the Beardie-Inn, zou kunnen gaan krijgen.

En dan van onze lieve blauwe dame en onze eigen zwarte beardieman.
Nee, zeker niet in gedachten, toen Baas zijn hart volgde en hij naast ons jongste meisje bij ons kwam wonen. Maar nu wel een bewuste keuze op basis van erfelijkheid, bouw en vooral gezondheid en hun karakter.

Toevallig, noem dat zo'n voorgevoel, bij het jaarlijks consult, haar extra laten nachecken of een zwangerschap mogelijk zou kunnen zijn. En ze was "goedgekeurd".

Nu was het een kwestie van het juiste moment afwachten....
In een periode waarin onze bruine Cougar Girl onze zwarte reu ook nog zat op te hitsen niet gemakkelijk. Maar gelukkig luwde die storm voordat de volgende storm oplaaide.

Eigenlijk volgde onze blauwe Beardiedame haar "balboekje" maar goed toch werden er een aantal progesteron testen gedaan, die dit mooi onderstreepten.
Tel daarbij dan ook nog eens de reactie van de zwarte beardieman.
En het dek moment was geboren.
Spannend, heel spannend, en zeker blij met de gekregen begeleiding, zodat het voor beide partijen een fijne  ervaring werd.

En dan is het afwachten geblazen...de rest van de loopsheid sluimerde snel weg, en tja..zie je al wat aan haar?
Moeilijk als je je ook geen illusies wilt aanpraten want dan is de teleurstelling natuurlijk groter als straks bij de echo blijkt dat het niet gelukt is. En het blijven levende wezens, bij mensen is het ook niet altijd de eerste keer raak. En zelfs als je wat ziet dan kan het ook schijndracht zijn...

Maar wat als ze ineens een stuk rustiger/ volwassener is, veel meer wil knuffelen, de tepels blijven, de vulva is nog steeds wat dikker, steelse blikken werpt, ze graag haar buikje wil laten zien, de oudste beardie dame, na jaren gewoonte, haar plaats bij vrouwtjes schoot afstaat aan die blauwe dame.
Wat moet je dan denken?


En dan is het zover...we zitten op de 28e dag ...de echo zal gaan plaatsvinden.

We gaan op tijd rijden want de zenuwen willen niet langer wachten...

Na nog even laten plassen lopen we de Dierenkliniek binnen en zijn bijna direct aan de beurt.

De assistente haalt nog een paar haartjes weg die toch nog wat in de weg zitten en brengt de gel aan op haar blote buikje dan komt de dierenarts erbij.
Op de monitor verschijnen de eerste beelden als hij met het apparaatje over haar buik gaat.
Een gevoel van teleurstelling schiet door me heen...
Want hij heeft meteen de linker baarmoeder hoorn in beeld en die is....Leeg!
Hij zoekt verder... maar ook de andere kant is leeg, De dierenarts bekijkt de buik extra grondig.

De droom  is voorbij!
We hoeven niet langer af te wachten. Nienke is nu niet in verwachting.

Geen puppies dit jaar bij At the Beardie-Inn!