Overstag

Kortgewiekte Beardies. Het lijkt opeens een trend wereldwijd.

Sommige waar alleen voetjes en hoofdharen zijn getrimd. Anderen in een puppystyle achtige Bouvier look. Maar ook lijkt kaalgeschoren deze zomer in de mode.

Mensen die mij al wat langer kennen, weten dat ik er zeer stellig in ben. Dat ik behoorlijk fel kan reageren wanneer de knipbeurt heeft plaatsgevonden “omdat het zo lastig is hem/haar te kammen”en vooral wanneer dat gebeurt omdat het gemakkelijker is dan tijd te besteden aan een regelmatige borstelbeurt.

De pak 'm beet 26 jaar dat ik Bearded Collies heb, is bij mijn harige vrienden dan ook alleen het absoluut noodzakelijke aan knipwerk gedaan. Zelfs toen er door kleine kinders of drukke werkperiodes een paar maanden verstreken voor er weer tijd was voor een goede borstelbeurt. Die dan natuurlijk wel in plaats van een uurtje per week soms wel een dag in beslag nam.

Zekers. Ook ik knip wel eens een vervilte klit uiteen om hem beter en minder pijnlijk te kunnen uitpluizen. Of de haren weg rondom de geslachtsdelen om geurtjes en hygiëne in de hand te houden.

Maar het uiterlijk van mijn geliefde ras veranderen door een knip of scheerbeurt. No way!

Menigeen heeft dan ook wel te horen gekregen dat ze beter voor een ander kortharig ras hadden gekozen.

Maar tijden veranderen!

Een bazin die door een stomme val een handicap heeft gekregen.

Een bruine lobbes die zich al vanaf pup zijnde, hoe ook getraind, alleen wil laten kammen met een muilkorf, welke de bazin nu door de motorische problemen van haar hand niet meer zonder hulp kan omdoen.

Een Beardiereu , geboren op 14 juli 2005, die dus al een dagje ouder wordt , een brozere huid en vacht krijgt en waarbij met zijn leeftijd ook de gevolgen van zijn HD-D steeds zichtbaarder worden in spier(kracht)verval.

Iets wat zijn vrouwtje ook helaas niet meer kan opvangen door zijn poot te helpen bij het kammen van de ietwat intiemere delen van zijn vacht.

Omdat de kamstrijd door al deze handicaps verergerde, besloot deze Beardiebazin dat ze een deel van haar principes opzij moest zetten.

Bij een trimsalon zou dat wat ze voor ogen had vast wel in een uurtje gepiept zijn geweest.

Maar als het dan toch moest gaan gebeuren... Dan wel door haarzelf.

En zonder het beardie-kapsel geheel te verliezen.

Nou het kostte zo'n 7,5 uur ontklitten, knippen en in coupe bijwerken en een heleboel tranen van spijt dat ze deze stap moest zetten. Voor het welzijn van die bruine beer én haarzelf!

Alles wat aan het oog onttrokken blijft, werd rigoreus tot een centimetertje gekortwiekt.

Daarna werd door de schaar snijdend met vacht mee vanaf de voeten zijn kleedje geknipt tot een acceptabele kambare lengte.

Van zijn mooie roodbruine lokken op zijn flanken ging maar liefst de helft af. Een hele kamlengte! En dan moest het natuurlijk wel aan beide zijden ook nog hetzelfde uit zien...

Na het bijwerken van de laatste plukjes schudde echter onze senior zich tevreden uit en ging daarna bijna triomfantelijk door huis en tuin lopen paraderen.

Bang dat ik mijn andere vier batjes ook zal gaan knippen hoeven jullie niet te zijn. Ze houden ( op een enkel plekje na) allemaal van kammen en hebben het afgelopen jaar, sinds mijn ongeluk, geleerd vrouwtje “mee te helpen” bij hun kam en borstelbeurt. Dus kortwieken zou dan gemakzucht zijn en zover lukt het deze Bearded Collie liefhebber absoluut niet haar principes overboord te zetten.

Maar wat ben ik blij dat ik deze stap heb durven nemen overstag te gaan. Omwille van gezondheid, minder stress en meer welzijn voor mijn oudje. Bij die reden kan ik me nu wel neerleggen.

En tja, als bonus ( mits je zijn oren niet te nauwkeurig bekijkt) heb ik ook nu lekker een “fawn” binnen mijn roedel.

Ik hoop dat mijn grote bruine vriend nog lang van zijn nieuwe haarstijl mag genieten en wie weet komen we samen, op zijn oude dag,hiermee nog eens een keertje zonder muilkorf en stress , door een borstelbeurt heen.

blog Overstag ©Elizabeth van Mulken-Keur www. levenmetbeardedcollies.blogspot.nl
ook gepubliceerd in het clubblad van de Nederlandse Bearded Collie Club no5-2017