Konijnenhoeder

Onze Teddy Dwerg konijntjes Reese en Shaw kijken er al helemaal niet meer van op als er een Bearded Collie snuit opeens opdoemt voor een raampje van hun huis.

Ook lopen ze regelmatig onverstoorbaar rond tussen al die, voor hen toch reusachtige, dieren.

Grappig is dat ze daarin wel het verschil zien tussen onze eigen roedel en onze logeetjes. En daar op een gepaste wijze op reageren.

De ene Beardie is daarbij dan ook de andere niet...

Zo heb je aan de ene kant onze 19 maanden teefje Sogno die altijd heel  respectvol de konijntjes zal benaderen om voorzichtig met ze neus tegen neus te snuffelen en waar bijvoorbeeld Reese dan ook rustig in de bench erbij gaat liggen.

Aan de andere kant heb je dan uitersten, zoals in eerste instantie, logeetje Hazel, die als gehypnotiseerd de konijntjes gade gaat zitten slaan en die bij beweging een sprintje erachter aan trekt. En die het rustig een uurtje in trance kan volhouden om ze te "hoeden"

En er tussen in zitten honden zoals Sirius en logeetje Midas die na de eerste kennismaking en wat uitprobeersels zoiets hebben van : okee, je woont dus ook hier. Prima, loop gerust rond,maar zullen we afspreken "this is my space, that's yours".

Of enthousiastelingen zoals Nienke en logeetje Woes die niks kwaads in de zin hebben maar die je in hun enthousiasme om met hun nieuwe vriendjes te spelen ietskes moet afremmen om de konijntjes in hun kleinere gedaante te beschermen.

Vandaag mocht Hazel, voor het eerst sinds ze bij ons logeert echt "los"bij de konijntjes. De eerste paar keer vond ik het vanwege haar obsessief hoeden verstandiger even een hekwerkje als barriëre op te zetten.

Nu is het zo dat Reese, het mannetje, Hazel wel erg interessant vind, Ik grap al dat dat komt omdat ze allebei rond hun ogen een soortgelijk kapsel hebben. Teddy Dwergkonijntjes hebben namelijk ook een langharige vacht, net als Bearded Collies.

Dus heeft Reese dan ook meteen toenadering gezocht. Dacht ik dat Hazel wel naar hem zou rennen maar ze stond stokstijf stil om het te laten gebeuren.

De eerste keer dat hij wegrende racete ze hem echter meteen achterna om hem tegen te houden, maar daar wist hij zelf een oplossing voor. 

Hij rende namelijk om een stoel heen ( waar zij niet achter langs kon) terug, rechtstreeks onder haar poten door en gaf haar, vanaf de andere kant van waar hij kwam, al grommend een mep op haar snuit met zijn kleine pootjes.

Nou als er iemand verbouwereerd kon kijken dan was het Hazel wel op dat moment!

Het gekke is dat het ook nog werkte ook, want erna ging ze netjes zitten om de konijntjes rondom haar heen lopend in de gaten te houden.
Dat ze het live kennismaken spannend vond bleek ook. 

Toen de konijntjes weer in hun huis zaten kwam ze namelijk de stress even eraf laten knuffelen. Voor ze weer richting het konijnenhuis toog om daar naar ze te zitten kijken.

Maar voor ze weer naar huis gaat zijn onze konijntjes vast helemaal ingeburgerd in haar "vriendschapsDNA"

Een hond en een konijn...eigenlijk toch jager en prooi.
Nog steeds voor een aantal hondenrassen m.n. in de jachthondengroep.

Is het dat ik mijn honden, omdat ik het zelf nooit zal eten, geen konijn voorschotel in vleesvorm?

Of is het toch het rasinstinct van de Bearded Collie, dat van hoeder, die hen anno 2016 in staat stelt om nu het werken met schapen niet meer op de voorgrond staat, met welk dier ook te socialiseren en zich in te zetten voor hun welzijn?